….is misschien wel de belangrijkste boodschap die kantoren al die ambitieuze, gedreven en super committed medewerkers zouden moeten meegeven. Geen fouten willen maken – of liever van zichzelf mogen maken – angst niet goed genoeg te zijn en daardoor keihard werken, perfectionistisch, nooit nee zeggen, altijd beschikbaar en bereikbaar zijn, brengt je heel ver. Maarrrr…kan je ook ver van huis brengen (…). Een grote valkuil voor jezelf dus.
Het was een voorrecht om vorige week aan dit thema te werken met een groep jonge ‘Zuid-Assers’, waarbij ‘de andere kant’ van de glanzende medaille centraal stond. De keerzijde van de gave, uitdagende en mooie baan. De kant waar we liever niet naar kijken. En de kant waar we wel naar moeten kijken. Sterker nog: verplicht zijn om naar te kijken. Zeker als ik naar mijn eigen praktijk kijk. Het percentage cliënten met (beginnende) burn out klachten is de laatste jaren enorm gestegen. Wat betekent dit? Is het op de lange termijn houdbaar wat kantoren verwachten? En daarnaast ‘wat verwachten we eigenlijk van onszelf’? Het lijkt alsof ‘mogen leren’ – en dus fouten maken – niet meer van deze tijd is. Terwijl juist daar de winst zit weten we uit ervaring. Als je fouten durft te maken neem je risico. En risico nemen is ‘uit de comfort’, iets uitproberen en jezelf uitdagen iets anders dan anders te doen. Deze houding is geënt op vertrouwen, geen fouten willen maken is gebaseerd op angst.
Wat goed dat dit advocatenkantoor het thema vitaliteit versus druk/stress op de agenda zet. Hiermee verdwijnt het niet – dat hoeft ook niet, want is OOK de charme van de baan – maar krijgt het thema wel plek en maak je mensen bewust van hun eigen verantwoordelijkheid. Mensen moeten toch echt ZELF ‘het symbolische glas’ af en toe neerzetten.
Dat doet namelijk niemand voor je en zeker kantoor niet. Het gaat erom in eerste instantie verantwoordelijkheid voor jezelf te nemen, naast de verantwoordelijkheid die je hebt voor kantoor. Alleen JIJ kan je eigen grenzen bepalen en voelen hoe het met je is en wat je nodig hebt om goed in je vel te zitten en steeds voldoende op te laden. Het resultaat? Mensen voelen zich minder alleen (en weten ‘ik ben niet de enige…’), het taboe gaat eraf en stress/druk wordt bespreekbaar (iedereen vecht met balans, dat is geen teken van zwakte). Je stimuleert eigen verantwoordelijkheid en creëert een sfeer waarin mensen zich kwetsbaarder gaan opstellen en dus: minder lang doormodderen, eerder hulp vragen en grenzen aangeven als dat nodig is. Kortom, in plaats van een ‘angst gedreven cultuur’, waarin presteren en bang om te falen regeert, creëer je een cultuur van vertrouwen, waarin mensen werkelijk kunnen groeien. Angst werkt nu eenmaal niet op de lange termijn.
Dus: geef mij nu je angst… je krijgt er (een) hoop (minder stress) voor terug!
Hopelijk doet goed voorbeeld goed volgen in advocatenland (…).