Keer op keer verbaas ik me erover hoezeer we allemaal druk zijn – ikzelf incluis – met het buiten ons houden van kwetsbaarheid. We vermannen ons, willen onszelf niet laten kennen, vragen ons bij alles af ‘wat de ander daar wel niet van zal denken…’. We willen graag alleen ‘de goede versie’ van onszelf laten zien. Dat is wat we doen. Wat we vergeten, is dat de prijs hiervan heel hoog is. In het streven naar perfectie, sluiten we een wezenlijk stuk van onszelf buiten. Als we kijken naar ons diepere streven, ons WERKELIJKE doel in het leven, heeft dat allemaal te maken met – sterker nog… kan dat er pas zijn – als we kwetsbaar durven zijn. Als ik mijn cliënten vraag waarom ze gekomen zijn, heeft dit bijna altijd te maken met het verlangen weer te weten wie ‘zij werkelijk zijn’. Het verlangen naar ‘echt contact’ en ‘oprechte verbinding’. Verbinding in eerste instantie met zichzelf en het verlangen te voelen en te voeden wie zij ten diepste zijn [lees:…wie zij nog meer zijn dan ‘de perfecte’ versie…]. Door de hectiek van het leven en alle verwachtingen om ons heen, raken we makkelijk ‘de weg naar huis’ kwijt. De weg naar ons ‘thuis’. En…je raadt het al: dit ‘thuis’ is niet alleen een huis voor ons ‘perfecte ik’… Ik vind het ontroerend en heel dankbaar werk om mensen te mogen zien en begeleiden in dit proces. Het proces naar binnen, naar ons eigen ‘thuis’. Naar wie wij werkelijk zijn. Met alle gaven en ook de opgaven, die horen daar als vanzelf bij. Keer op keer ben ik verrast hoe dit proces – hoe hobbelig de weg van kwetsbaarheid ook is – altijd leidt tot persoonlijke kracht en tot meer glans in het leven. Ik sluit af met de toepasselijke woorden van het mooie gedicht van Virginia Satir: “Ik geloof dat ik geen groter geschenk kan ontvangen dan door de ander te worden gezien, te worden gehoord, te worden begrepen en aangeraakt. Het grootste geschenk dat ik kan geven is de ander te zien, te horen, te begrijpen, aan te raken. Wanneer dat gebeurt voel ik dat er contact is gelegd.”
Dit is precies zoals het voor mij voelt. De prijs van perfectie is het ontberen van werkelijk contact. En dat is wel een erg hoge prijs.
Dus: moedig elkaar aan om ook ‘de slechte’ versie van jezelf te laten zien en ga voor de parel in de oester. Ik doe graag mee …